Fraude kent verschillende verschijningsvormen. Binnen een onderneming kunnen medewerkers frauderen ten gunste van henzelf (interne fraude) of de onderneming is de dupe van fraude die van buiten de onderneming komt (externe fraude). Bijvoorbeeld door leveranciers, zakelijke partners, klanten, et cetera. Maar wat moet je nu doen wanneer binnen de onderneming aanwijzingen zijn voor fraude?
Dit hangt af van het doel van het onderzoek. Indien het doel is het verkrijgen van inzicht in hoe de fraude tot stand is gekomen en het bepalen van de omvang van de fraude dan kan veelal worden volstaan met een onderzoek naar feiten en omstandigheden. Het resultaat van een dergelijk onderzoek is een rapport met bevindingen.
De instrumenten die binnen een dergelijk onderzoek worden ingezet is veelal een onderzoek in de bedrijfsadministratie, het voeren van gesprekken met personen, beoordelen van correspondentie/communicatie en het toetsen van de feiten/omstandigheden aan eventuele aanwezige procedures, policies en/of richtlijnen (de norm).

Indien het onderzoek gericht is op het handelen van bepaalde personen (een zogenaamd persoonsgericht onderzoek), dan dient binnen het onderzoek rekening te worden gehouden met bepaalde waarborgen ten gunste van medewerkers zodat hun rechten niet worden geschonden. Bijvoorbeeld het principe van hoor en wederhoor, het inzien van email- of telefoonverkeer, het bekijken van documenten in een mapje ‘privé’ op een computer, et cetera.
Overigens is het vaak wel mogelijk om email- en telefoongegevens te bekijken doordat een medewerker toestemming geeft of omdat de onderneming een gedragscode heeft (waar de medewerker kennis van heeft genomen) die stelt dat een medewerker zijn telefoon en computer voor onderzoek ter beschikking moet stellen.